Τρίτη 19 Ιουνίου 2018

Του Θαλύσιου Ιουλίου / Ιούλιος-2017

Κι αν φτάνει η ώρα που κι η πεθυμιά είναι το θεριό
κάποιας παλιάς πληγής που τυραννάει το κόκκαλο
Κι αν φτάνει η ώρα που κι η μνήμη το άγριο πέλαγος
κι εσύ να θέλεις κάπου να αποστάσεις

Κι αν είσαι τυχερός κι έρχεται πάλι ο Θαλύσιος Ιούλης
Κοίταξέ τον

Με τις πευκοβελόνες έντυσαν οι Ουρανοί το στέμμα του
Και βάλαν στους μηρούς του το αλάτι
Δεν έχει κόμη ούτε κορμί μήτε και πρόσωπο
Στ αλήθεια μήτε όμως και μιλιά

Είναι ο ίσκιος του μεσημεριού πού χει το καλοκαίρι
Είναι ο ίσκιος του μεσημεριού με τις πευκοβελόνες και με το αλάτι

Κι όσα ήμερα τριγύρω βάλθηκαν
μην απορείς πως βάλθηκαν για τούτο

Μονάχα για να τα ατενίσεις βάλθηκαν
Μονάχα για να τα ατενίσεις έτσι που ήμερα

Μονάχα για να τα ατενίσεις,
Μοναχά για να τ΄αντέξεις.