Φωτογραφία.

Στη Δανάη,τον Πάνο,τη Σοφία.

Γαλάζια ανατριχίλα στα πλευρά του,
σε ένα κουπί το σούρουπο.Στο βλέμμα
της νύχτας, που μαρμάρωνε το αίμα
που χουν οι φλέβες του βυθού στο πέρασμα του.

Ορίζοντες, που ο κωπηλάτης ατενίζει
που με το ένα χέρι περιστρέφει
με το ένα χέρι μόνο και μας γνέφει
από μακριά,τον ήλιο ακέραιο πώς στραγγίζει.

Απο το αλάτι του βαφτίζει τα όνειρα μας.
-πιο πέρα ,σαν θαμπή φωτογραφία-
Εμείς από ώρα στο τραπέζι καθισμένοι

κι ομως, χωνεύουμε το μπλε στα σωθικά μας.
Πικρή γεύση στα χείλη -μπύρα κρύα
από εμβατήρια αστικά αηδιασμένοι.