Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Κάπου κάπως κάποτε

------
ένα ζευγάρι γόβες
Εκείνο που περίμενε να σαι ο παρτενερ τους
Στο χορό της κοπής της πίτας
Του καρναβαλιού
Στη μέση της λεωφόρου μιας μητρόπολης
Όμως λασπώθηκε στους χιλιειωπωμένους δρόμους
Και λασπώθηκε
Και λασπώθηκε και μένει αδιανόητα χιμαιρικό
Έναντι της επιθυμίας.
Θελω να σε δω να πονάς.Να πονάς και να κλαίς.



κοστούμι καλοσιδερωμένο
περίμενε
Ένα ζευγάρι γόβες ένα βράδυ
Στον χορό της ίδιας κοπής της πίτας
Του ίδιου προπέρσινου καρναβαλιού
Στη μέση της ίδιας λεωφόρου
Μιας μητρόπολης στους ίδιους χιλιοειπωμένους κόσμους
Παράπλευρων και επι τα αυτά και παραπλήσιων επιθυμιών
Όπως όπως και αυτό ,
λασπωμένο
και λασπωμένο
Και -
Χιμαιρικό έναντι των άστρων
Σ ονειρεύομαι να γαντζώνεσαι πάνω μου και να τρυπάς τα οστέινα όνειρα μου
Να γίνονται μελάνι
Και για σένα πάλι να χουνε να λένε
Πόσα άγρυπνα ξημερώματα ξέμειναν τα ματάκια σου να κλαίνε
Θέλω να πονάς.Να με θες και να κλαις.


Κάτω από τον ίδιο απέραντο ουρανό.
Θα περιμένω,είπες
Να σε δω να κλαις.
Κι ειπα σαν ηχώ.Κι εγώ.
Όπως κι αν με βρεις
όπως κι αν σε βρω.
Θα περιμένω.


Αδιανοητοι;
και ναι και όχι
Ανοητοι;
και ναι
Νοητοι;
και όχι
Ητοι;
και
Οι –

Όποιοι.
------
Αννα Βασιλικη Παπαδιονυσιου,29/12/2015,7 ξημερώματα.χωριό,όπου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου