Τετάρτη 17 Αυγούστου 2016

Κι εδώ μονάχοι/Μια Επωδός Ακόμα....

Η πιο βουβη πανσέληνος του αυγουστου
δάκρυα -που γραμματα κιτρινισμένα
φυλλομετράνε στάλα-στάλα την καρδιά μου,
και κοβεται ο σελιδοδειχτης σαν διαβάζουνε για σένα.
Μαζί με τον σελίδες κόβονται και τ αστρα.
Το μαύρο της σταλαγματιάς μου εκεί πάνω
δάκρυ και δάκρυ ανέσπερο το δάκρυ των κεριών μου
για μια γλυκιά θλιμμένη Παναγία στην πανσεληνο του αυγουστου
που ασπαζομαι μ ενα υψωμα απ τη ζύμη των χεριών μου
Μαζί με το ύψωμα ζυμώνεται και με μια συστολή το σύμπαν.
Και κοβονται μαζί με τα αστρα και με τα ζυμάρια μες στο σύμπαν
Και κόβομαι μαζί κι εγώ
σελιδοδείχτη το σελιδοδείχτη ,
Καθώς ασπάζομαι ολάκερο τον ουρανό για σένα-
Με κάθε μνήμη.
-----------------------------Σύνθεσι/Άννα Παπαδιονυσίου/Πελόπιο-
Τίτλος /Κι εδώ μονάχοι/Μια Επωδός Ακόμα....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου