Του ρίγους του αποψινού

Του ρίγους του αποψινού/
--------------------------------------------------------
Είχε κι αστέρια μες του κόσμου τις θηλιές
Και το βάθος του μαύρου του πελάγους είχε
Κι είχε κι όλα τα άνθη ενός κήπου αφρόντιστου
Πάνω στο φόρεμα της
Είχε και πελαργούς απάνω στις ραφές
Φωλιές, κι ανοιγμένα πηγάδια είχε
Και τις ρυτίδες σ ένα βλέμμα-κύματα από άγνωστα νησιά ΄
Κι είχε και τον αγέρα απ τα μαλλιά της
Μα δεν ήταν μιαν όμορφη γυναίκα για να αγαπηθεί
μήτε και που ήταν το περπάτημά της
μήτε και πού ήταν κάποιο αλαφρό αεράκι να νοιαστεί
για την ψυχή μας μήπως κακοπάθει
Η θλίψη ήταν μοναχά του ρίγους του αποψινού
και το τραγούδισμά της.
------------------------- ------Άννα Παπαδιονυσίου
------------------------------------------------Πελόπιο,Αρχ, Ολυμπία