Στα απόμερα

Οι δρομοι που ξενυχτησαν στα ματια μας
Που ξημερωθηκαν κ ακομα μεθυσμενους
Και λατρεις μες στα ξεφωτα μας βρηκανε
Με τον καημο συγκαθιστους
Και πλαγιασμενους

Οι δρομοι που μονο στα ματια μας υπαρχουνε
Και μοναχα απο μας απλωνονται στα μηκη
Και μονο απο οσα ματια μας ρημαξουνε
Θα μεινει απ αυτους ενα χαλικι
μεσ απ τα δακρυα μας θα φεγγουνε ως παντοτε
Και θα μας δινουν τοπων τοπο στα ονειρα μας

Εκεινα που προσμεναμε να ζησουμε
Να μας ποτισουνε βροχη απο την ασφαλτο
Να ξεδιψασουνε την αγονη
Την αγονη και τη φιλερημη καρδια μας
Οι δρομοι που θα πρεπει να αγαπησουμε
Τοσο ωστε
Οταν κουβαλαμε τις στροφες τους
Να μαθουμε ποσο ο πονος ειν ο ιδιος μας ο θανατος
Αμα βαρυγγομαμε στις ρωγμες τους
Οι δρομοι αυτοι που τοσο θ αγαπησουμε
Για να μπορουμε ν αποχωριστουμε ....
Ξεροντας
ποσους δρομους θε να ριξουμε στ αζητητα οσο στα ματια μας απο τα ματια μας μαθαινουμε
Ποσο μακρια ποναμε κι ως τα περατα
Ποσο μακρια ποναμε και δεν ζουμε
---
αννα βασιλικη παπαδιονυσιου,25ιουλιου,πελοπιο αρχαιας ολυμπιας-στα απομερα