Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Θάλασσα.



Ήτανε κάποτε η ερωμένη κάθε ποιητή
και τώρα καρτ ποστάλ σε ένα συρτάρι
θάλασσα ασύνορη στην πένα την πηχτή
και θάλασσα θανατερή  με το φεγγάρι.

Α.Π.

Καρκινικό παιχνίδι.13/07/2013


Θέλω να φύγω να χαθώ κάπου στην τύχη
δεν ξέρω.μα πιο πολύ σαν έρχονται τα καλοκαίρια
ν αποτινάξω απ τις χαρές σου τα κοράκια.
να αμολήσω εναν χαρταετό απ΄το ταβάνι,
Την ώρα που στα μάτια σου δυο ήλιοι στάζουν...
Τα ξεραμένα δέντρα χορταριάζουν
πιο πέρα μετανάστες πίνουν απ το συντριβάνι,
γριές που ξεματιάζουν τα παγκάκια,
κουτσομπολεύουν με τα περιστέρια,
Την ώρα αυτή που ασελγούν οι στίχοι

Κι ανάποδα.

Την ώρα αυτή που ασελγούν οι στίχοι
κουτσομπολεύουν με τα περιστέρια,
γριές που ξεματιάζουν τα παγκάκια,
πιο πέρα μετανάστες πίνουν απ το συντριβάνι,
Τα ξεραμένα δέντρα χορταριάζουν
Την ώρα που στα μάτια σου δυο ήλιοι στάζουν...
να αμολήσω εναν χαρταετό απ΄το ταβάνι,
ν αποτινάξω απ τις χαρές σου τα κοράκια.
δεν ξέρω.μα πιο πολύ σαν έρχονται τα καλοκαίρια
Θέλω να φύγω να χαθώ κάπου στην τύχη

Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

Διάλογος Πρώτος

                         στον Επιτάφιο του Γιάννη Δούκα.
- 
Ύστερα κλείσαν τα ντοσιέ οι στρατοδίκες
κι είπαν πως θα τον θάψουνε μαζί με μας
σε γκλοπ που θα χτυπάνε σαν σε  βαλς
ματάδες .Και οι συνένοχες νταλίκες


τους στερηθέντες πιστοποιητικά ζωής
θε να ποδοπατούν στο πέρασμα τους
Αμυγδαλέζα,Ιερισσός,τα τραύματα τους
πώς θα λυτρώσουν τα λιβάνια της σιγής;

 Κι είπες"θα κανουμε το θρηνο μας  κραυγη
-Της ιστορίας-που την πνίξαμε με αγάλματα’’
μόλις ξημέρωνε '' και τα ψιλά της γράμματα
με τις επόμενες γενιές θα τ αποκαταστήσουμε μαζί''



Κι αν σκεπαστεί η γραφή κάτω απ το χώμα,
Το κύκνειο άσμα  μας δεν το παμε ακόμα.

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

Φωτογραφία.


Στη Δανάη,τον Πάνο,τη Σοφία.

Γαλάζια ανατριχίλα στα πλευρά του,
σε ένα κουπί το σούρουπο.Στο βλέμμα
της νύχτας, που μαρμάρωνε το αίμα
που χουν οι φλέβες του βυθού στο πέρασμα του.

Ορίζοντες, που ο κωπηλάτης ατενίζει
που με το ένα χέρι περιστρέφει
με το ένα χέρι μόνο και μας γνέφει
από μακριά,τον ήλιο ακέραιο πώς στραγγίζει.

Απο το αλάτι του βαφτίζει τα όνειρα μας.
-πιο πέρα ,σαν θαμπή φωτογραφία-
Εμείς από ώρα στο τραπέζι καθισμένοι

κι ομως, χωνεύουμε το μπλε στα σωθικά μας.
Πικρή γεύση στα χείλη -μπύρα κρύα
από εμβατήρια αστικά αηδιασμένοι.