Μετρώ.

μετρώ την απουσία σου 
με το υποδεκαμετρο της νοσταλγιας
τοσα χιλιομετρα απ τις νυχτες μου
τοσα χιλιοστα απ την καρδια μου
μετρω την απουσια σου 
με τις σταγονες της βροχης τις Κυριακες στο τζαμι
με τις ρηξεις με το παρον μου
με το θυμο,τον καφε,τα τσιγαρα που καπνιζω μισα
με τον ενικο πια
με τον ενικο
μετρω την απουσια σου με τη βαρυτητα της σιωπης
που πεφτει πιο στιβαρη στις μερες μου
με το υψος της μνημης
που ολο ψηλωνει και ψηλωνει ωσπου να φτασει
τον υπερσυντελικο και να γεμισει ειχα
ειχα γελασει,ειχα κλαψει,ειχα παιξει,ειχα αγαπησει
με το βαθος της αναγκης 
μετρω την απουσια σου
με το μοιρογνωμονιο της ενοχης
τοσες μοιρες απο οσα θα πρεπε να σου χα πει
πριν φυγω
τοσες μοιρες απο οσο απειχε η επαφη μας
δυο γλωσσες που παυουν να συναντιουνται
σαν η μεταφραση να μην ειπε ποτε την αληθεια τελικα
με το διαβητη των δακρυων
τοσοι φαυλοι κυκλοι ως το τελος
μετρω την απουσια σου τελος παντων
αλλα δεν σε περιμενω.
απλως τις νυχτες εχω συνηθισει πια
να θυμαμαι και να μετρω,να μετρω
για να με παρει ο υπνος
και ενδεχομενως γιατι
πολυ συχνα η καταφυγή της μοναξιας 
ειναι τα ''φιλεπίστροφα παθη''.