Απολογισμός εσωτερικης διαδρομής.

ετσι θα περασεις ολη σου τη ζωη
εμπαίζοντας τα μάτια που πίστευαν στα ονειρα,τα μάτια που δεν πιστευαν,το λογικο μες στο παράλογο και τα κλειδιά της ουτοπίας
που ολοι κρατουσαν στα χερια μα κανεις δεν προσπαθησε να διαρρηξει με αυτα την ψυχη του
κι οσο θα αναβαλλεις τους καθημερινους σου θανατους
θα γελας χαιρεκακα με τον πονο των αλλων
τον πονο εκεινων που δεν ενιωσαν ποτε
πώς ειναι να τρομαζεις με τον ιδιο τον εαυτο σου
πιο υστερα θα ξερεις καλυτερα πως καθε ερμηνεια
ειναι εκ φυσεως μια πραξη τραγικη
θα μετρας τον εαυτο σου με το βαθος οχι με το υψος
θα μετρας τους αλλους με την ικανοτητα τους να μην παραμενουν φυσιολογικοι 
οχι με τις συμβασεις που μπορουν να διατηρουν σε καθε κοινωνικη επιφαση
θα μετρας τις μερες με τους ισκιους των δεντρων οχι με τα φυλλα τους
και τις νυχτες,τις νυχτες θα τις μετρας με τη διαυγεια του μυαλου σου καθως σβηνει καθε σπιθα λογικης κι
εισαι απεναντι σε ενα χαος που παλευεις να ταξινομησεις
μεσα σου και μεσα σου οχι με τη ματαιοτητα που χει καθε τελος μιας μερας ακομη
και οσο για τις συναναστροφες,θα ναι το προσχημα
για να μπορεις μετα να μενεις μονος
κι οσο για τους διαλογους με τον διπλανο σου,θα ναι το προσχημα
για να μπορουν οι αλλοι να σε παρατηρουν
σαν μια θεση ψαχνοντας στον κοσμο αναμεσα σε ολες τις αλλες
απεναντι απ τις τροχιες των αστρων
μεχρι να αδειασεις απο πανω σου ολες τις λεξεις
και να ντυθεις ο,τι δεν ειναι ή δεν εισαι ακομα εντελει
υστερα θα μετρας το χθες με τους καφεδες οχι με οσα εζησες
το σημερα με τις επιθυμιες οχι με τα λαθη
κι οσο για το αυριο,εχει ο θεος
και θα σιχαινεσαι οσους υποβιβασαν την αγαπη σε συναισθημα
οσους θεωρησαν πως ηταν αληθινοι επειδη ελεγαν αληθειες και κανενα ψεμα
και τελος οσους πιστεψαν οτι η ζωη ειναι ωραια και περνουσαν καλα
χωρις να χουν συλλαβισει τη λεξη απογνωση,τη λεξη μοναξια
και χωρις να καταλαβαινουν τιποτα πιο περα απο τα ορια
μιας αναγκης
θα περασεις καπως ετσι τη ζωη σου
ωσπου θα συνηθισεις που δεν εισαι ανθρωπινος
που μονο οταν εισαι με αλλους προσπαθεις να τους μοιαζεις
κι υστερα θα γερασεις ελευθερος
γιατι περασες το φραγμα του μυαλου σου
κι εκει απεναντι ειδες
πώς είναι να ενοχλείς ολόκληρο το σύμπαν
με ενα παράλογο βουητο που μοιαζε
στο τραγουδι της ζωης σου.