Στους μαθητες μου

συνένοχοι στα ίδια ξύλινα λόγια

στα ίδια τσαλακωμένα τετράδια

το δικό μου να σου υπαγορεύει τα ρήματα

το δικό σου να τα κρατά αντιγραμμένα

συνένοχοι στις ίδιες αρνήσεις

για ρουτίνα και αυτάρκεια

και στα ίδια τραγούδια συνένοχοι

συνένοχοι στα ίδια στέκια

αλλά με διαφορά χρονικής φάσης

στα ίδια ηλίθια αστεία με την ανταύγεια

επίθεσης στη μονοτονία που επιβάλλεται τόσο στέρεα

από κάθε επιβεβλημένη αγωνία

ήμουν κι εγώ εκεί πριν μια δεκαετία περίπου

ανάμεσα σε χίλια όνειρα

που κατακρεούργησαν φωτιές από ανώμαλα ρήματα

και ομαλές ιεραρχίες

και έγιναν στάχτη στα μυαλά ανθρώπων που το επέτρεψαν

κι ήταν στο δίπλα θρανίο με επιφανείς και κούφιες ρητορείες

καθώς έβλεπα τα όνειρα τα δικά μου να αντιστέκονται

στη μαχη και να επιβιώνουν

γιατί όσο πιο πολύ με έθαβαν πίσω από συντάξεις

τόσο πιο πολύ εγώ στις ιδέες βυθιζόμουνα

και τώρα άλλαξα και στάθηκα εδώ

στάθηκα εδώ γιατί ελπίζω

πως στη μάχη αυτή που με λες σύστημα

συστηματικά θα σε αντιπαραβάλλω

μπροστά από τα ίδια ανώμαλα ρήματα

μπροστά από τις ίδιες αρχαίες ασυνταξιες

μπας και σου δείξω ότι κανείς

δεν μπορεί να σε μάθει αντανακλαστικά δούλου

όσο εσύ κοιτάζεις πίσω από τις φιλολογικές μου γραμμές.