Consolatio

Πώς θα στριμώξεις έναν νου σε δυο σημεία στίξης
Δυο σύννεφα σε μια σιωπή πριν βήξεις;

Πώς θα βαδίσεις με το σώμα και τις πράξεις;
Όχι να τρέχεις με τα άλογα της μαύρης νύχτας
Σε αστερισμούς πιο μακρινούς απ τη φτωχή σου στέγη!

Πώς δέχεσαι τον ήλιο και τα πρωτοβρόχια

Που σου θυμίζουν τα γυμνά σου λόγια;

Πώς θα βαδίσεις με το χώμα και θα ξαποστάσεις;
Όχι να τρέχεις με τα άλογα της μαύρης νύχτας
Σε αστερισμούς πιο μακρινούς απ τη φτωχή σου στέγη!

Πώς θα σκοντάφτεις στα πλατάνια και στους ίσκιους
Χωρίς να λησμονείς της πλάνης σου τους μίσχους;

Πώς θα βαδίσεις το χειμώνα και την ανοιξη θα φτασεις;
Όχι να τρεχεις με τα άλογα της μαύρης νύχτας
Σε αστερισμούς πιο μακρινούς απ τη φτωχή σου στέγη!

Έτσι ,που με το σώμα στο κεφάλι θα γεράσεις.
Και θα ναι ο πυρετος πυγμη που στη ζωη σου στεργει.