Ουτοπία ,στους ανθρωπους στο Συνταγμα

Ισκιοι που διχασμενοι προχωρουν στους κηπους

στα οδοφραγματα και στις πλατειες

που μπορεσαν να την χωρεσουν την ανοιξη

που καταφεραν να μην την κλαψουν στα δακρυγονα

ισκιοι που προχωρουν διχασμενοι με το κεφαλι ψηλα

κι ας ειναι χρονια καρατομημενο απο την ιδια τη ζωη του

κι ας ειναι χρονια μουσκεμενο απο ονειρα που δεν θα υπαρξουν

πεθυμησα τον διονυση με τους αναρχικους συντροφους του

που μαζι τους χορευαν τάγκο στις πορειες τα συνθηματα

που ονειρευτηκαν εναν ηλιο πισω απ τους φραχτες της δομης του εγκεφαλου τους

που ονειρευτηκαν την συντροφια του φεγγαριου σε ονειρα

διχως πατριδα διχως συνορα

κι ολους εκεινους που εκαψαν αυτα τα ονειρα πεθυμησα

μαζι με τ αποτσιγαρα τους στο τασακι των σκονισμενων τους ματιων εντελει

η ουτοπια δεν ειναι κατι που περιμενουμε να ρθει

δεν ειναι κατι που ζουμε σε σταγονες μερα με τη μερα

δεν ειναι καν ο λογος που βρεθηκαμε μαζι

αλλα αλλος ενας δρομος ειναι για να μην παιρνουμε αλλο τη ζωη στα σοβαρα

ενα χαλικι μες στα ματια των πεθαμενων

απ το οποιο αστραφτουν τ ανθακια της ξενερωμενης θαλπωρης

και τ αγκαθακια της βιας

κι ενα ζευγαρι γοβες διπλα απ τους σκουπιδοτενεκεδες

να κερνιουνται αλκοολ οι ρακοσυλλεκτες και να γελανε

με το παραλογο της υπαρξης

κι αν καποτε θεωρησα οτι η ουτοπια

ειναι ο μονος δρομος για να δω στα σοβαρα τη ζωη

τοτε θα επινοησω κι αλλους καθρεφτες

για να φτυσω εκει πανω την αγνοια μου

ενω εκεινος θα απομακρυνεται χαμογελαστος

γιατι ξερει καλα

οτι δεν περιμενει την ουτοπια του στο αυριο

μα την παλευει για να χει τωρα

λιγη αξιοπρεπεια παραπανω