Σελίδα Ημερολογιακή...

Σε έχω γνωρίσει στις χαραμάδες της πιο άγριας νύχτας

στις κατεστραμμένες οπλές των πιο καμμένων ονείρων μου

σε έχω γνωρίσει

που δεν πρόφτασαν να καλπάσουν απ την Ανατολή στον Ήλιο

Έχω δει πρώτη φορά τα μάτια σου

σε εκείνη τη μικρή φωτιά που πετάχτηκε απ το τζάκι όταν ήμουν έφηβη

και πήγε να μου κάψει όλο το δωμάτιο

Και λίγο αργότερα στην απόχρωση ενός σύννεφου

που άλλαζε στα νωθρά δευτερόλεπτα

για να μου θυμίσει πως η ερμηνεία εκ φυσεως είναι πράξη τραγική

Ύστερα σε είδα ξανά στις ρήξεις και στις αρνήσεις

στις μάχες με τις ιδέες που φυλλοροούν

στα λαμπαδιασμένα αποστήματα της μνήμης

στην κουρτίνα που θροίζει και χωρίζει  στα δύο μια πραγματικότητα στο τζάμι του κορμιου

Τα βλεφαρα σου ήταν το σημείο στίξης που υπαγορεύει σ ένα φάρο

το ρυθμό,πιο σταθερός όσο από πιο μακριά τον κοιτάζεις

Τα μάτια σου μου θύμισαν τις αλληγορίες στον ίσκιο των νερών

τότε που οι λέξεις δεν έβρισκαν τον δρόμο τους να σχηματίσουν φράση

και αποκοιμιούνταν στις ρυτίδες ενός μετώπου

Σε ξανάδα όταν έπρεπε να ξεμάθω πάλι τους οδοδείχτες

να συλλαβίσω απ την αρχή το τίποτα που παραμόνευε

σε σκέψεις που δεν ειπώθηκαν

και να θυμηθώ ότι η τραγικη ειρωνια 

είναι η διπλη άρνηση της καταλληλότητας

για να σε φέρει αντιμέτωπο με τον εαυτό σου

στο αρνητικο μιας φωτογραφιας που τραβηχτηκε λιγο πριν αρχίσεις να ξεθωριάζεις

Ξέρω πως κι αν δεν σε ξαναδω

θα σε βρω πάλι 

όταν θα χρειαστεί να θυμηθώ πως τις σελίδες τις κιτρινισμένες από το χρόνο

τις αποδομείς με την όσφρηση όχι με την όραση

πως τις μικρές ρωγμες του θανάτου

τις γεφυρώνεις με τα αδιόρατα νεύματα όχι με τα λόγια

πως οι οδοδείχτες παραμονεύουν στο γλίστρημα της λήθης του εαυτού μας

όχι στις προκατασκευασμενες ταμπελες

Θα σε βρω

ξανα.

Ίσως όπως και κείνο το απόγευμα.Χωρίς προσδοκία.Ανέτοιμη.

Μια στιγμη που δεν θα χρειάζεται πραγματικά κανείς κανέναν.