Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Επιστολή,Συρράπτοντας φράσεις απο την Εισαγωγή της Φαινομενολογίας του Πνεύματος του Έγελου,αυστηρα οι δικές του φράσεις.απο μετφρ.Φαράκλα.

Αλ,
Είναι γνωστό ότι ο καρπός διευκρινίζει ότι τα λουλούδια είναι μια ψευδής ύπαρξη του φυτού και μπαίνει στη θέση τους ως αλήθεια τους.Kάπως έτσι κι οι σκέψεις μου όλο αυτό το διάστημα.Ο μεν αντίλογος προς ό,τι θα ήθελα να εκφράσω σε τούτη την επιστολή συνήθως δεν αυτοκατανοείται κατ αυτόν τον τρόπο,η δε συνείδηση που τον προσλαμβάνει,δηλαδή εσύ εν προκειμένω,δεν ξέρει πώς να τον ελευθερώσει, ή να τον κρατήσει ελεύθερο από την μονομέρεια του και να αναγνωρίσει αμοιβαία αναγκαίες στιγμές που όντως υπήρξαν μεταξύ μας κάτω από το πρίσμα των αντιδικούντων και εναντίων.Η δε απαίτηση παρομοίων διευκρινίσεων καθώς και η ικανοποίηση τους περνιούνται εύκολα για ενασχόληση με το ουσιώδες τούτης της επιστολής. Αν όμως μια τέτοια αντιμετώπιση δεν λογίζεται μόνο ως αφετηρία της επιθυμίας μου,αν λογίζεται ως η ενεργός επιθυμία,πρέπει στην πραγματικότητα να καταχωρηθεί στις ευρεσιτεχνίες του λόγου εκείνου,που επιτρέπουν να παρακάμπτουμε το ίδιο το θέμα και να συνδυάζουμε τη φαινομενικά σοβαρή και επιμελή ενασχόληση μαζί του με την εν λόγω δοκούσα αμοιβαίως απαλλαγή από αυτήν.Το δε γυμνό αποτέλεσμα όσων αναφέρω προς το άτομο σου είναι το πτώμα που άφησε πίσω της η τάση να σου μιλάω ακόμα.Έτσι και η προσωπική σου διαφορά με τούτη την τάση είναι μάλλον το όριο του συγκεκριμένου θέματος της επιστολής.Να συνεργασθώ ώστε η τέχνη μου να έρθει πιο κοντά,στη μορφή,στο στόχο να μπορεί να αφήσει το όνομα της φιλίας του επίσταμαι και να είναι ενεργό επίσταμαι,αυτή υπήρξε η πρόθεση μου εξ αρχής.Το να δειχθεί ότι έφτασε ο καιρός να αναχθεί η τέχνη μου στην επιστήμη θα ταν λοιπόν η μοναδική αληθινή νομιμοποίηση των εγχειρημάτων μου αυτών τόσο διάστημα από την επιστροφή μου στην πόλη μου που εντέλει αυτόν τον σκοπό έχουν,γιατί κάτι τέτοιο θα τεκμηρίωνε την αναγκαιότητα του σκοπού μου,μάλιστα θα τον εκπλήρωνε συνάμα. Όταν εντοπίζω το αληθινό σχήμα της αλήθειας όσων προτίθεμαι να σου εκφράσω σ αυτήν την αναπόδραστα καυστική επιστημονικότητα-ή το ίδιο είναι,όταν ισχυρίζομαι ότι μόνον η εύνοια σου είναι ίσως το υπαρκτικό στοιχείο της αλήθειας-ξέρω καλά ότι φαίνεται να αντιφάσκω με μια παράσταση και τις συνέπειες της,που η έπαρση μου τούτη είναι τόσο μεγάλη όσο και η διάδοση της στην πεποίθηση της εποχής και των ημερών αυτών.Μια διευκρίνηση σχετικά με αυτήν μου την αντίφαση δεν φαίνεται λοιπόν περιττή' αν κι εδώ δεν μπορεί να ναι τίποτα παρά μια βεβαίωση για σένα,ακριβώς όπως αυτό που αντιμάχεται.Όχι η έννοια του απόλυτου της επικοινωνίας μου μαζί σου,αλλά το συναίσθημα κι η εποπτεία του οφείλουν να χουν τον λόγο και να εκφράζονται. Το ωραίο,το ιερό,αιώνιο,η θρησκεία και η αγάπη είναι το δόλωμα που απαιτείται για να δοθεί η όρεξη για δάγκωμα!Όχι η έννοια αλλά η έκσταση,όχι η ψυχρά προιούσα αναγκαιότητα του θέματος αλλά ο αναβράζων ενθουσιασμός είναι δήθεν η μόνη και προιούσα εξάπλωση της περιουσίας της υφιστάμενης ουσίας της επιστολής μου προς το άτομο σου.Και ειλικρινά,χρειάσθηκε πολύς χρόνος ώσπου η διαύγεια να εισαχθεί στην κλεισούρα και στην συγχυση μου όταν επέστρεψα εδώ, όπου φυσικά διατελούσε η αίσθηση του ενθάδε,και να θεωρηθεί ενδιαφέρουσα και έγκυρη η προσοχή μου προς τα παρόντα ως παρόντα. Όμως,όπως υπάρχει κενό πλάτος υπάρχει και κενό βάθος,όπως υπάρχει μια έκταση υφιστάμενης ουσίας ,όπου εκχέεται ως περατή πολλαπλότητα απέναντι σου κάθε φορά χωρίς συνεκτική δύναμη,υπάρχει και μια ένταση άνευ περιεχομένου για σένα,η οποία επειδή φέρεται ως αμιγής δύναμη χωρίς έκταση,είναι επακριβώς ό,τι και η επιπολαιότητα.Η δύναμη του νου μου από την άλλη είναι μόνο τόσο μεγάλη όσο και η εξωτερική του εκδήλωση,το βάθος του μόνο τόσο βαθύ όσο τολμά να εξ-ηγηθεί,δηλαδή σε μια τέτοια επιστολή της ώρας να επεκταθεί και να χαθεί. Γι αυτό και όσα δέχονται σκέψεων στον ύπνο είναι στην πραγματικότητα μόνο κενά όνειρα.Άλλωστε,δεν είναι δύσκολο να δούμε πως ο καιρός μας είναι καιρός γέννησης και μετάβασης σε νέα περίοδο.Τέλος,οφείλω να ομολογήσω ότι η ενεργός πραγματικότητα αυτού του όλου εγχειρήματος και όσων αισθάνομαι για σένα συνίσταται ακριβώς στο ότι οι σχηματισμοί εκείνοι,που έγιναν στιγμές στο παρελθόν στο βιβλιοπωλείο με πάσα τυχαιότητα ενέχουσα,αναπτύσσονται και πάλι και αποκτούν σχήμα εκ νέου στο νου μου,πλην μέσα στο νέο στοιχείο τους,μέσα στην αίσθηση που έχει προκύψει. Σε ασπάζομαι, Αννα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου