Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Εριστικόν

Θα σε τρομαζε αραγε ο χρονος
-Ο χρονος ένα ονομα σαν όλα τα αλλα-
Ένα τεμαχισμενο ονομα,ονομα παραγωγικο
Κι ενδεχομενως οξυμωρο
]
Θα σε τρομαζε αραγε
Καθως
Τα μαυρα σου μαλλιά γίνονται χιόνι
Από λευκό,κι από μια νιότη που ταν άχρωμη
Ή αλλιως απόλυτα πειθαρχημένη?.

Και χιλιαδες σπασμενοι καθρεφτες να παιρνουν τα κομματια σου
Οι ανθρωποι
Και χιλιαδες χρονόμετρα να κανουν αντιστροφη μετρηση στα ονειρα σου
Οι εργοδοτες
Και να τα φτυνουν στα ρολογια του κοσμου
Στα ρολογια που οι δειχτες είναι πουλια
Μετέωρα του εγκλεισμου,με φτερα κομμενα

Θα σε τρομαζε αραγε η αγαπη
Σε έναν κοσμο που τα δεντρα σκυμμενα
 Προσκυνουν Το βορια
χωρις να υψωνουν τα κλαδια τους ή μια ρίζα
να αποχαιρετησουν εστω
 μια για παντα την ανοιξη?

Θα σε τρομαζε αραγε κι ο πυρετος σου ?
Η μηπως θα ανοιγες το συρταρι και θα γραφες ποιηματα
 χλιαρά σαν το θανατο?
Η μηπως θα ανοιγες το ντουλαπι να παρεις λίγο αλκοολ ή καμια αμφεταμινη?
Η μηπως θα ξεσπουσε ο ηλιος στα ματια σου
Κι εσυ αντι να κραυγασεις το φως
Θα σχολίαζες  σε ένα τετράδιο την αντανάκλαση?

Είναι μια πορτα  που ανοιγοκλεινει με μιαν επιγραφη
 με τεραστια γραμματα ‘’ΟΡΓΗ’’
Η εισοδος στο δωματιο της ειρήνης
Και η σαλα με τα ποιηματα είναι κλειδωμενη
Για οσους δεν αναποδογυριζουν το τραπεζι

-Προσοχη.Ποιητες.
Δεν εχει εδώ Εξοδο Κινδυνου.

Και τα κλειδια,ευτυχώς τα χουν ακόμα οι ανθρωποι του δρόμου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου