Αυτοσαρκασμος.---

--.

''η ιθακη σ εδωσε το ωραιο το ταξιδι
χωρις αυτη δε θα χες ταξιδεψει''
κι αμα ακομα εσυ δεν ειδες την ιθακη
κι ηταν καθε σειρηνα εθισμος
πισθαγκωνα σε ανερματιστο καταρτι
κι ουρλιαζες μα δεν πηγες παρα περα
η ιθακη θα σε βρει μια μερα.

ισως καατρεγμενο,απ το ταξιδι,
μα παντα δοξασμενο απο τη μαχη
που ανημπορος καταφερες να φτασεις
απ ακρη σ ακρη στου παραλογου το τερμα
και με δακρυοχαμογελο του νοστου
χωρις παραπονα,η καταρες να ξερασεις
εκει να μοιαζει με γαληνη καθε γερμα

κι αν δεν ειχες την τυχη του Οδυσσεα
να σε προσμενει απ την αρχη και να το ξερεις
μια Πηνελοπη,ενα βασιλειο η απλώς ο Άργος
η να περασεις στην αθανασία
απο τα πιο τεραστια επη των αιωνων

θα χεις απλα την τυχη να υποφερεις
να χανεις κυματα που ομως αλλου θα οριζεις
με διχως βιωμα απο ερωτα ανθρωπων
κι ολα να μοιαζουντ πως και ''για τ αλλου να μην ελπιζεις''

Μα καπου θα σε περιμενει εκει στο τερμα
θα σε προσμενει ηδη και ας μην πολυ το ξερεις
καποια Μαρια,ενα καλυβι η απλως ο Ρόκυ
και ας μην περασεις απ τα επη των αιωνων,
σε αθανασιες η δονησεις μικροφωνων

θα αρκει που η ιθακη σε εδωσε και σενα το ταξιδι
κι ακομα πιο πολυι χαριτωμενο το ανυπογραφο το επος της ζωης σου
μιας και εσυ ανιδεος απ την αρχη ως ακομα
κι ανιδεος ως τα πιο λευκα σου νιατα

περασες το ´κρασατο πελαγος'' για ξυδι
τον ερωτα για ειρωνεια στο στομα
αγκυρα μοναχά τη μουσικη σου
κι ειχες την ποιηση την πιο πιστη σου τρατα

Άννα-Βασιλική Παπαδιονυσίου,07/05/2014.