Αναμονή,

καποια νυχτα θα ξημερωνει ο ερωτας
ακομα κι αν μας τυρανναει το βαθυ σκοταδι
και θα ναι ο πονος προσευχη
και θα ναι ο χρονος προσευχη και παντα βραδυ

καποια νυχτα θα μου κρατας το χερι
ακομα κι αν τα χερια μου ειναι μουδιασμενα και σε απορια
μες στις τσεπες γιατι ηταν ανεφικτο να τα ταξινομησω
ηταν ανεφικτο ,και η δικη μας ιστορια

''τα αινιγματα ειναι ωραιοτερα απο τις αληθειες'' ,μου ειπες
''γιατι δεν ερμηνευονται,αρα ειναι ακρως αληθινα''
''πασχουμε απο υπαρξη'',μου ειπες
''ομως τα ψεμματα μας ειναι ειλικρινα''

επειτα περπατησαμε στο δρομο
και ειπαμε θα πεθαιναμε μαζι
γιατι ακομα και ο θανατος στα πιο ωραια χερια
ειναι σαν να γιορταζει η ζωη

κι υστερα φιληθηκαμε και μου πες
''ειναι ωραια να πεφτεις απ του ακροβατη το σχοινι...''
κι υστερα καναμε ερωτα και εσυ συνεχισες
''...ειναι και απειρως πιο μεγαλη η ηδονη!''

''αυτο που ολοι λενε κυνισμο'' ξαναπες
''ειναι μια ουτοπια διχως προορισμο''
κι υστερα εφυγες σε ενα συναχωμενο τρενο
εγω ταξινομω τις λεξεις μου 
τα χερια μου στις τσεπες
και σε περιμενω